Skóra dorosłego człowieka zajmuje powierzchnię około 1,75 metra kwadratowego i waży ok. 4 kg, co czyni ją największym narządem człowieka, najcieńsza jest na powiekach ma około 0,5 mm grubości, najgrubsza na piętach i na skórze dłoni ma około 4 mm grubości. W odróżnieniu od innych ssaków skóra człowieka jest skąpo owłosiona i bogato unaczyniona.
Skóra ma wiele zadań do spełnienia, przede wszystkim ma ogromny wpływ na nasze samopoczucie. Reguluje ciepłotę ciała za pomocą zewnętrznej warstwy izolacyjnej jaką są włosy oraz za pomocą tkanki tłuszczowej i systemu chłodzenia, składającego się z sieci naczyń krwionośnych oraz poprzez gruczoły potowe. Skóra chroni ciało przed utratą wody i elektrolitów, metabolizuje, czyli przetwarza substancje odżywcze dostarczane poprzez naczynia krwionośne, jest też narządem, który umożliwia nam odbieranie wrażeń zmysłowych – dotyku, bólu i temperatury. Dzięki obecności melaniny – pigmentu, który zabarwia skórę, dając opaleniznę chroni przed szkodliwym działaniem promieni ultrafioletowym.
Skóra to wielowarstwowy płaszcz składający się z tkanek, który skutecznie osłania delikatne wnętrze ciała przed zarazkami, toksynami, promieniowaniem, urazami mechanicznymi, działa jak tarcza obronna.
Naskórek (Epidermis) – pokrywa szczelnie powierzchnię skóry. Jest najbardziej zewnętrzną, beznaczyniową, lecz w głębszych warstwach żywą tkanką. To on osłania ciało przed czynnikami zewnętrznymi. Składa się głównie z dojrzewających komórek nabłonkowych nazywanych keranocytami tworząc kilka warstw oraz ma zdolność samoregeneracji. W naskórku również są komórki barwnikowe – melanocyty odpowiedzialne za reakcje immunologiczne oraz komórki układu nerwowego, czyli zakończenia nerwów.
Skóra właściwa (Dermis) – czyli rusztowanie, nazywana jeszcze skórną tkanką łączną, zbudowana jest z silnego utkania sprężystych włókien kolagenowych, w którym jak w rusztowaniu są osadzone naczynia krwionośne, włosy, gruczoły łojowe, włókna nerwowe, żywe komórki i inne struktury skórne. W skórze, a dokładnie w warstwie siateczkowatej skóry właściwej znajdują się przydatki skóry: gruczoły potowe, gruczoły łojowe, paznokcie i włosy.
Tkanka podskórna (Hipodermis) – amortyzuje i ociepla; zbudowana jest głównie z luźnej tkanki łącznej, w której gromadzi się tłuszcz, chroniący organizm przed utratą ciepła i będący zapasowym materiałem energetycznym. Pomiędzy zrazikami tłuszczowymi znajdują się naczynia krwionośne i limfatyczne, nerwy oraz ważne elementy gruczołów łojowych i potowych.
Barwa skóry zależy głównie od zawartości melaniny i tylko u człowieka występuje zróżnicowanie kolorów skóry, powstaje prawdopodobnie jako przystosowanie do różnego natężenia promieniowania ultrafioletowego w zależności od rejonów świata i szerokości geograficznej, u innych ssaków naczelnych melanina występuje zarówno w naskórku jak i w skórze właściwej.
